Glucophage 500 tabletki powlekane - działanie, dawkowanie, cena, refundacja (2024)

Substancją czynną preparatu jest metformina, doustny lek przeciwcukrzycowy zgrupy pochodnych biguanidu. Leki te stosuje się wcelu zmniejszenia stężenia glukozy we krwi wprzebiegu cukrzycy typu 2(dawniej stosowano termin „cukrzyca insulinoniezależna”). Metformina zmniejsza wytwarzanie glukozy wwątrobie poprzez hamowanie procesów glukoneogenezy iglikogenolizy, zwiększa obwodowy wychwyt glukozy ijej zużycie oraz opóźnia jelitowe wchłanianie glukozy. Nasila wewnątrzkomórkową syntezę glikogenu oraz zwiększa zdolności transportowe białek odpowiedzialnych za transport glukozy przez błonę komórkową. Metformina nie pobudza wydzielania insuliny itym samym nie powoduje hipoglikemii. Stabilizuje masę ciała lub wpływa na jej umiarkowane zmniejszenie. Korzystnie wpływa na metabolizm lipidów (zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego, cholesterolu frakcji LDL oraz stężenie trójglicerydów). Udorosłych znadwagą, stosowana jako lek pierwszego rzutu zmniejsza ryzyko wystąpienia powikłań związanych zcukrzycą.

Po podaniu doustnym postaci onatychmiastowym uwalnianiu maksymalne stężenie metforminy we krwi uzyskiwane jest po około 2,5 godzinach. Stacjonarne stężenie leku wosoczu ustala się po upływie 24–48 godzin leczenia. Metformina nie jest metabolizowana wwątrobie, wydalana zmoczem wpostaci niezmienionej. Wprzypadku zaburzeń czynności nerek wydalanie metforminy zmniejsza się, co prowadzi do zwiększenia jej stężenia wosoczu.

Preparat jest wskazany wleczeniu cukrzycy typu 2, zwłaszcza uosób znadwagą, gdy dieta ićwiczenia fizyczne nie wystarczają do uzyskania prawidłowego stężenia glukozy we krwi.

U dorosłych preparat może być stosowany wmonoterapii lub wskojarzeniu zinnymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną.

U dzieci po ukończeniu 10. roku życia imłodzieży preparat może być stosowany wmonoterapii lub wskojarzeniu zinsuliną.

Wykazano zmniejszenie częstości występowania powikłań cukrzycy udorosłych zcukrzycą typu 2i nadwagą, leczonych metforminą jako lekiem pierwszego rzutu po niepowodzeniu leczenia dietą.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Nie można także stosować preparatu wprzypadku:

• kwasicy metabolicznej każdego rodzaju (w tym kwasicy ketonowej związanej zcukrzycą, kwasicy mleczanowej)

• stanu przedśpiączkowego wcukrzycy

• ciężkich zaburzeń czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 30 ml/min)

• ostrych stanów wiążących się zryzykiem zaburzenia czynności nerek, takich jak: odwodnienie, ciężkie zakażenie, wstrząs

• ostrych lub przewlekłych chorób mogących spowodować niedotlenienie tkanek, takich jak: niewydolność serca, niewydolność oddechowa, niedawno przebyty zawał serca, wstrząs

• niewydolności wątroby

• ostrego zatrucia alkoholem, choroby alkoholowej.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu ukobiet wciąży oraz ukobiet karmiących piersią.

Niektóre choroby iinne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. Wpewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Bardzo rzadko, wokresie stosowania preparatu może dojść do wystąpienia kwasicy mleczanowej. Kwasica mleczanowa to poważne powikłanie metaboliczne, które może stanowić zagrożenie życia iktóre wymaga natychmiastowego leczenia. Zwiększone ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej dotyczy chorych na cukrzycę ze znaczną niewydolnością nerek lub ostrym pogorszeniem czynności nerek. Pogorszenie czynności nerek prowadzi do kumulacji metforminy, co zwiększa ryzyko kwasicy mleczanowej. Pozostałe czynniki ryzyka obejmują: niewystarczającą kontrolę stężenia glukozy we krwi, ketozę, nadużywanie alkoholu, długotrwałe głodzenie, niewydolność wątroby, podeszły wiek, posocznicę, choroby układu oddechowego oraz niedotlenienie tkanek zjakiegokolwiek powodu (np. niewyrównana niewydolność serca, zawał serca).

W przypadku odwodnienia (np. skutkiem ciężkiej biegunki, wymiotów, gorączki lub zmniejszonej podaży płynów) należy przerwać stosowanie preparatu iskonsultować się zlekarzem.

Szczególną ostrożność należy zachować, po rozpoczęciu przyjmowania leków, które mogą wpływać na pogorszenie czynności nerek, wtym: leków przeciwnadciśnieniowych, moczopędnych lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ).

Charakterystyczne objawy kwasicy mleczanowej obejmują duszność, ból brzucha, kurcze mięśni, ciężkie osłabienie iwyczerpanie (astenia), obniżenie temperatury ciała (hipotermia) iśpiączkę. Wprzypadku wystąpienia ww. objawów należy podejrzewać kwasicę mleczanową, przerwać stosowanie preparatu iniezwłocznie szukać pomocy medycznej. Leczenie wymaga szybkiej hospitalizacji chorego.

W badaniach laboratoryjnych stwierdza się zmniejszenie pH krwi, zwiększenie stężenia mleczanów we krwi, zaburzenia stężenia kationów ianionów oraz zwiększenie stosunku stężenia mleczanów do pirogronianów.

Metformina jest wydalana przez nerki azaburzenia czynności nerek zwiększają ryzyko kwasicy mleczanowej. Wrazie występowania stanów wpływających na czynność nerek, np. odwodnienie, należy skonsultować się zlekarzem, który oceni czy konieczne jest czasowe lub trwałe zaprzestanie stosowania metforminy.

Przed rozpoczęciem stosowania preparatu, anastępnie regularnie wtrakcie leczenia zalecana jest kontrola czynności nerek (badanie stężenia kreatyniny we krwi). Uchorych zprawidłową czynnością nerek badania należy wykonywać przynajmniej 1raz wroku, au chorych zryzykiem pogorszenia czynności nerek oraz uosób wpodeszłym wieku częściej, co 3–6 miesięcy. Należy pamiętać, że uchorych wpodeszłym wieku pogorszenie czynności nerek występuje często ijest bezobjawowe.

Niewydolność serca może sprzyjać niedotlenieniu tkanek iniewydolności nerek. Uchorych ze stabilną, przewlekłą niewydolnością serca metformina może być stosowana pod warunkiem regularnej kontroli czynności serca inerek. Wprzypadku ostrej iniestabilnej niewydolności serca stosowanie metforminy jest przeciwwskazane.

Donaczyniowe podawanie środków kontrastowych zawierających jod podczas badań radiologicznych może spowodować wystąpienie niewydolności nerek. Przed wykonaniem badania stosowanie preparatu powinno zostać przerwane iwznowione nie wcześniej niż po upływie 48 godzin po badaniu, pod warunkiem potwierdzenia przez lekarza prawidłowej czynności nerek. Przed wykonaniem badania należy skonsultować się zlekarzem. Nie wolno przerywać stosowania preparatu bez zalecenia lekarza.

Przed zabiegiem chirurgicznym wznieczuleniu ogólnym, podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym stosowanie preparatu powinno zostać przerwane iwznowione nie wcześniej niż po upływie 48 godzin po zabiegu lub po powrocie do żywienia doustnego, pod warunkiem potwierdzenia przez lekarza prawidłowej czynności nerek. Przed zabiegiem skonsultuj się zlekarzem. Nie wolno przerywać ani wznawiać stosowania preparatu bez zalecenia lekarza.

Długoterminowy wpływ preparatu na wzrost idojrzewanie dzieci nie został określony; dlatego zaleca się staranną obserwację dzieci stosujących preparat, szczególnie przed okresem dojrzewania.

Ze względu na niewystarczające doświadczenie kliniczne, szczególną ostrożność należy zachować, jeżeli preparat stosowany jest udzieci pomiędzy 10.–12. rokiem życia.

Należy pamiętać, że właściwa dieta oraz regularny wysiłek fizyczny wpływają istotnie na kontrolę stężenia glukozy we krwi iskuteczność leczenia. Wokresie leczenia należy przestrzegać zaleconej diety zrównomiernym rozkładem spożycia węglowodanów wciągu dnia. Osoby znadwagą powinny kontynuować dietę niskokaloryczną.

Należy regularnie wykonywać badania zalecone przez lekarza prowadzącego.

Preparat nie powoduje hipoglikemii, ale należy zachować ostrożność jeżeli stosowany jest wskojarzeniu zinsuliną lub innymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodnymi sulfonylomocznika).

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Jeżeli preparat stosowany jest wmonoterapii nie powoduje hipoglikemii idlatego nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów iobsługiwania urządzeń/maszyn.

Jeżeli jednak preparat stosowany jest wskojarzeniu zinnymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodne sulfonylomocznika, insulina, repaglinid), istnieje ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Wprzypadku wystąpienia hipoglikemii sprawność psychofizyczna, wtym szybkość reakcji może być zaburzona. Może to stanowić zagrożenie podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, amoże zaszkodzić Twojemu zdrowiu iżyciu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się zlekarzem.

Dorośli zprawidłową czynnością nerek (GFR nie mniejszy niż 90 ml/min):

W monoterapii lub leczeniu skojarzonym zinnymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi:

-początkowo zwykle 500–850 mg 2–3 razy na dobę, wczasie posiłku lub po nim. Po 10–15 dniach lekarz dostosuje dawkowanie na podstawie wyników oznaczeń stężenia glukozy we krwi. Powolne zwiększanie dawki może zapobiegać wystąpieniu działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego. Dawka maksymalna wynosi 3g na dobę podawane w3 dawkach podzielonych.

Lekarz może także zalecić preparat wcelu zastąpienia innych dotychczas stosowanych doustnych leków przeciwcukrzycowych. Należy wówczas postępować ściśle według zaleceń lekarza.

W leczeniu skojarzonym zinsuliną:

-początkowo zwykle 500–850 mg 2–3 razy na dobę; lekarz dostosuje dawkę insuliny na podstawie wyników badań stężenia glukozy we krwi.

Specjalne grupy chorych:

U osób wpodeszłym wieku lekarz ustali dawkę na podstawie parametrów czynności nerek. Wtej grupie wiekowej konieczna jest regularna kontrola czynności nerek.

U chorych zzaburzeniami czynności nerek wartość GFR należy oznaczyć przed rozpoczęciem leczenia preparatami zawierającymi metforminę, anastępnie co najmniej 1raz na rok; uchorych ze zwiększonym ryzykiem dalszego pogorszenia czynności nerek oraz uosób wpodeszłym wieku czynność nerek należy oceniać częściej, np. co 3–6 miesięcy.

W przypadku zaburzeń czynności nerek odpowiednie zmniejszenie dawki metforminy zaleci lekarz (szczegółowe informacje: patrz zarejestrowane materiały producenta).

Jeżeli współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR jest mniejszy niż 30 ml/min, stosowanie metforminy jest przeciwwskazane.

Dzieci po ukończeniu 10. roku życia imłodzież:

W monoterapii lub leczeniu skojarzonym zinsuliną: początkowo zwykle 500–850 mg 1raz na dobę, wczasie posiłku lub po nim. Po 10–15 dniach lekarz dostosuje dawkę na podstawie wyników badań stężenia glukozy we krwi. Powolne zwiększanie dawki może zapobiec wystąpieniu działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. Maksymalna zalecana dawka wynosi 2g na dobę podawane w2–3 dawkach podzielonych.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji zlekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku wokresie ciąży lub wokresie karmienia piersią skonsultować się zlekarzem iwyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia ikorzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś wciąży lub planujesz ciążę, poinformuj otym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Stosowanie preparatu wokresie ciąży jest przeciwwskazane. Jeżeli wokresie stosowania preparatu kobieta zajdzie wciążę lub planuje ciążę, powinna jak najszybciej skonsultować się zlekarzem, ponieważ zalecana jest jak najszybsza zmiana sposobu leczenia na leczenie insuliną.

Stosowanie preparatu wokresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Poinformuj lekarza owszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również otych, które są wydawane bez recepty.

Podczas leczenia metforminą należy unikać spożywania alkoholu iprzyjmowania preparatów zawierających alkohol. Zatrucie alkoholem zwiększa ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej, zwłaszcza wprzypadku głodzenia, niedożywienia lub zaburzeń czynności wątroby.

Donaczyniowe podawanie środków kontrastowych zawierających jod może być przyczyną niewydolności nerek, co może skutkować kumulacją metforminy izwiększeniem ryzyka kwasicy mleczanowej. Stosowanie preparatu powinno zostać przerwane przed badaniem iwznowione nie wcześniej niż po upływie 48 godzin po badaniu, pod warunkiem potwierdzenia przez lekarza prawidłowej czynności nerek. Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza.

Inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE), antagoniści receptora angiotensyny II, leki moczopędne, zwłaszcza diuretyki pętlowe (np. furosemid), niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), wtym selektywne inhibitory COX 2, mogą zwiększać ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej skutkiem możliwego zaburzenia czynności nerek. Konieczne jest monitorowanie czynności nerek.

Glikokortykosteroidy (stosowane ogólnie lub miejscowo), sympatykomimetyki ileki moczopędne mogą wykazywać działanie przeciwstawne do metforminy, tj. hiperglikemizujące. Podczas ich stosowania należy częściej kontrolować stężenie glukozy we krwi, szczególnie na początku leczenia. Wrazie potrzeby lekarz dostosuje dawkę leku przeciwcukrzycowego wokresie stosowania ww. leków iponownie, po zakończeniu ich stosowania.

Leki wpostaci kationów, takie jak: ranolazyna, cymetydyna, dolutegrawir, trimetoprim, wandetanib, izawukonazol mogą współzawodniczyć zmetforminą oten sam system transportu wkanalikach nerkowych, upośledzając wzajemnie swoje wydalanie (możliwe zwiększenie stężenia metforminy we krwi). Zaleca się zachowanie ostrożności podczas równoległego stosowania tych leków zmetforminą; wrazie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie metforminy. Należy zachować ostrożność ponieważ niżej wymienione leki mogą wpływać na białka transportujące metforminę przez błonę komórkową iwpływać na skuteczność jej działania (w razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie metforminy):

• werapamil (możliwe zmniejszenie wchłaniania metforminy izmniejszenie jej skuteczności)

• ryfampicyna (możliwe nasilenie wchłaniania metforminy izwiększenie jej skuteczności)

• kryzotynib, olaparib (możliwy wpływ na wchłanianie metforminy ijej wydalanie).

Inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE) mogą zmniejszać stężenie glukozy we krwi; konieczne jest dostosowanie przez lekarza dawki metforminy wokresie leczenia tymi preparatami iponownie, po zakończeniu ich stosowania.

Jeżeli metformina stosowana jest wskojarzeniu zinsuliną lub lekiem zwiększającym wydzielanie insuliny (np. pochodną sulfonylomocznika), konieczne może dostosowanie dawki tych leków, wcelu zmniejszenia ryzyka wystąpienia hipoglikemii.

Jak każdy lek, również Etform może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one uwszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są zreguły większe, niż szkody wynikające zpojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często występują: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha iutrata apetytu; objawy te występują częściej na początku leczenia iw większości przypadków ustępują samoistnie. Aby je zminimalizować, zaleca się stopniowe zwiększanie dawki. Często możliwe zaburzenia smaku. Bardzo rzadko kwasica mleczanowa, poważne powikłanie metaboliczne, które może prowadzić do zgonu. Bardzo rzadko: zmniejszenie wchłaniania witaminy B12 oraz zmniejszenie jej stężenia wsurowicy (może to prowadzić do rozwoju niedokrwistości megaloblastycznej), nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych, zapalenie wątroby ustępujące po odstawieniu metforminy, reakcje skórne: rumień, świąd ipokrzywka. Wleczeniu skojarzonym zinnymi lekami przeciwcukrzycowymi może wystąpić hipoglikemia.